Μυθολογία και Οδύσσεια η θεά Άρτεμη εργασία της μαθητριας του Α4 Σαμακοβλή Χριστίνας

Η ΘΕΑ ΑΡΤΕΜΗ

 Η Άρτεμη είναι η θεά του κυνηγιού, η προστάτιδα των άγριων ζώων, των βουνών και των δασών. Ακόμη θεωρείται προστάτιδα των μικρών κοριτσιών ενώ ο δίδυμος αδελφός της Απόλλωνας, των μικρών αγοριών.

 Κόρη του Δία και της Λητώς, γεννημένη πριν από τον αδελφό της στο ξερονήσι της μετέπειτα ονομαζόμενης Δήλου, η Άρτεμη βοήθησε την μητέρα της να ξεγεννήσει τον αδελφό της. Μία από τις ομορφότερες θεές της αρχαιότητας γρήγορα έγινε ένα από τα αγαπημένα παιδιά του Δία, ο οποίος την θαύμαζε για την επιμονή της και την σταθερή υποταγή στα πιστεύω της. Προστάτευε την τήρηση των νόμων και των όρκων. Εξάλλου είχε και ιαματικές ιδιότητες, γιατί βοηθούσε τους αρρώστους να γιατρευτούν.

Πολεμίστρια θεά η Αρτέμη δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τον τρωικό πόλεμο. Η συμμετοχή της στον πόλεμο υπέρ των Τρώων φανερώνεται σε πολλά σημεία της Ιλιάδας. Όταν πριν καλά καλά ξεκινήσει ο πόλεμος, η θεά φανέρωσε τόσο την παρουσία της όσο και το πιο στρατόπεδο είχε επιλέξει. Τα πλοία των Αχαιών δεν μπορούσαν να αποπλεύσουν καθώς δεν υπήρχε ούριος άνεμος. Αυτό οφείλονταν στην Άρτεμη, η οποία έτσι τιμωρούσε τον Αγαμέμνονα, ο οποίος είχε καταπατήσει ένα από τα ιερά της άλση, στο οποίο και σκότωσε ένα ιερό της ελάφι.

 Η Άρτεμη λατρευόταν σε όλη την Ελλάδα, π.χ. στην Αττική, στην Αρκαδία, στη Μεσσηνία και στη Λακωνία. Σύμβολά της ήταν η σελήνη, η ελιά, τα στάχυα, το λιοντάρι, ο πάνθηρας, το ελάφι, ο λαγός, το φίδι, η χελώνα και πολλά άλλα.

Η Άρτεμη είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδιά και τους εφήβους. Όσοι ζούσαν σύμφωνα με τους νόμους και τα πιστεύω της τύγχαναν της εύνοιάς της.
 Χριστίνα Σαμακοβλή   Α4

Μυθολογία και Οδύσσεια Ο θεός Ερμής εργασία του μαθητή της Α Γυμνασίου

ΕΡΜΗΣ

 Ο Ερμής είναι ο αγγελιαφόρος των θεών στην ελληνική μυθολογία.

Ακόμη λειτουργεί ως  ψυχοπομπός, οδηγεί δηλαδή τις ψυχές των νεκρών στον Άδη (όπως μαθαίνουμε στην Οδύσσεια)

, αλλά είναι και προστάτης των κλεφτών, των τυχερών παιχνιδιών και του εμπορίου.Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, πατέρας του Ερμή ήταν ο Δίας και μητέρα του η Μαία, μία από τις Πλειάδες, τις θυγατέρες του Άτλαντα.


Γεννήθηκε σε μια σπηλιά στο όρος Κυλλήνη της Αρκαδίας.
 Εικόνα 1. Ο Ερμής του Πραξτέλους που ,στο δεύτερο μ.Χ. αιωνα

Ο Ερμής ως θεός που ένωνε τις πάνω θεότητες με τις κάτω, που έφερνε τα μηνύματα και τις θελήσεις των θεών, ήταν ο θεός των ειρηνικών σχέσεων και προσεγγίσεων ανάμεσα στους ανθρώπους. Επίσης θεωρήθηκε μεσολαβητής στις συναλλαγές, στο εμπόριο και στις ανταλλαγές μεταξύ των ανθρώπων.

Έγινε ο θεός του εμπορίου και η εικόνα του υπήρχε στις εισόδους των αγορών στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Του απέδιδαν την ανακάλυψη κάθε πράγματος που σχετίζονταν με το εμπόριο και τις αγοραπωλησίες.

Οικολογικό περιοδικό "διαρροή χημικών στο Μποπάλ της Ινδίας" εργασία των μαθητών του Β2 Καραγκιοζάκη Χρήστου και Κανσίζογλου Στάθη

ΔΙΑΡΡΟΗ ΧΗΜΙΚΩΝ ΣΤΟ ΜΠΟΠΑΛ H διαρροή χημικών στο Μποπάλ ήταν ένα βιομηχανικό ατύχημα το όποιο έλαβε χώρα το βράδυ στις 2-3 Δεκεμβρίου 1984 στο εργοστάσιο εντομοκτόνων της Union Carbide India Limited κοντά στη πόλη Μποπάλ στην Ινδία. Τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι εκτέθηκαν σε ισοκυανικό μεθύλιο και άλλα χημικά. Ο αριθμός των θυμάτων λόγω της διαρροής δεν είναι επακριβώς γνωστός. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2003 είχαν δοθεί αποζημιώσεις για 15.248 θανάτους και 554.895 περιπτώσεις αναπηρίας. Υπολογίζεται ότι συνολικά λόγω της διαρροής έχασαν τη ζωή τους 15.000 με 25.000 άνθρωποι. Λόγω των τόσων πολλών θυμάτων η διαρροή χημικών στο Μποπάλ θεωρείται το χειρότερο βιομηχανικό ατύχημα στον κόσμο. Τα αίτια αυτής της διαρροής δεν είναι απόλυτα γνωστά. Στο εργοστάσιο στο Μποπάλ οι μικρές διαρροές ήταν συχνές, ενώ πολλά συστήματα ασφαλείας δεν λειτουργούσαν. Στις 2 Δεκεμβρίου 1984 νερό μπήκε μέσα στη δεξαμενή 610 στην οποία ήταν αποθηκευμένο το ισοκυανικό μεθύλιο. Λόγω της υπερβολικά έντονης αντίδρασης που ακολούθησε η πίεση μέσα στην δεξαμενή αυξήθηκε γρήγορα και τελικά έγινε τόσο μεγάλη ώστε η βαλβίδα ασφαλείας να ανοίξει και το αέριο να διοχετευθεί στο πύργο καθαρισμού, ο οποίος ήταν κλειστός λόγω συντήρησης. Το αέριο διέρρευσε από τη καμινάδα κοντά στη κορυφή του πύργου και κατευθύνθηκε προς τη πόλη. Η καμινάδα είχε ύψος 33 μέτρα, πολύ μεγάλο για να φτάσει ο πίδακας νερού σε αυτή και να εξουδετερώσει το αέριο. Οι εγκαταστάσεις έκλεισαν και στη συνέχεια καθαρίστηκαν και η διαρροή τοξικών ουσιών στα υπόγεια ύδατα συνέχισε μέχρι τουλάχιστον το 2004. Η εταιρία πλήρωσε αποζημιώσεις το 1989 ύψους 470 εκατομμυρίων δολαρίων. Η υπόθεση ολοκληρώθηκε το 2010 με κατηγορούμενους εφτά στελέχη της Union Carbide India Limited. Οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν με την μέγιστη ποινή. Χρήστος Καραγκιοζάκης Στάθης Κανσίζογλου

Oικολογικο περιοδικο το φαινόμενο του θερμοκηπίου εργασία μαθητή Β γυμν.

Το φαινόμενο του θερμοκηπίου To φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι η διαδικασία κατά την οποία η ατμόσφαιρα συγκρατεί την θερμότητα και συμβάλλει στην αύξηση της θερμοκρασίας της. Το φαινόμενο αυτό έχει ενισχυθεί σημαντικά από της ανθρώπινες δραστηριότητες. Λόγω της θερμοκρασίας της , η Γη , εκπέμπει επίσης θερμική ακτινοβολία, η όποια αντιστοιχεί σε μεγάλα μήκη κύματος , σε αντίθεση με την αντίθετη Ηλία. Τα τελευταία χρόνια, καταγράφεται μία αύξηση στη συγκέντρωση αρκετών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ ειδικότερα στην περίπτωση του διοξειδίου του άνθρακα αύξηση αυτή ήταν 31 % την περίοδο 1770 έως 1998 .όπου τότε η θερμική ακτινοβολία ήταν μικρού κύματος. Τα αποτελέσματα του φαινόμενου του θερμοκηπίου είναι δύσκολο να προτιμηθούν εξ αιτίας του γεγονότος ότι η άνοδος της θερμοκρασίας συνδέεται με τους παράγοντες των οποίων ο πόλος δεν είναι πλήρως γνωστός .Οι σημαντικότερες συνέπειες είναι . 1) Αλλαγή του κλίματος της γης . Μετακίνηση ζωνών βροχοπτώσεως , από τον ισημερινό προς τον βορρά και ερημοποίηση του κάτω τμήματος της εύκρατης ζώνης. Αυτό σημαίνει ότι θα πρα γματοποιηθούν αλλαγές στους διαφόρους τύπους βλάστησης τόσο στις γεωργικές όσο και στις δασικές εκτάσεις 2) Άνοδος της στάθμης των θαλασσών. Οι λόγοι που οδηγούν στο φαινόμενο αυτό είναι η διαστολή υδάτων που επιφέρει η αύξηση της θερμοκρασίας και η τήξη των πάγων. Μια άνοδος της στάθμης κατά 50 έως 150 θα έχει βαρύτατες συνέπιες, καθώς θα πλημμυρίσουν πολλές περιοχές που βρίσκονται κοντά στο επίπεδο της θάλασσας ( οι περισσότερες είναι εύφορες και πυκνοκατοικημένες). 3) Μείωση υδάτινων πόρων. Αρνητικές συνέπιες θα δημιουργηθούν από τη μεταβολή του ρυθμού του υδρολογικού κύκλου, ενώ παράλληλα οι ανάγκες άρδευσης και ύδρευσης θα είναι μεγαλύτερες. 4) Άμεση επίδραση της θερμοκρασίας. Η θερμοκρασία κατά την διάρκεια του καλοκαιριού σε πολλές περιοχές του πλανήτη, αλλά και στην χώρα μας, θα φτάσει σε τέτοια επίπεδα που θα είναι τόσο ανυπόφορη για τους ανθρώπους αλλά για τους φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς. Το συγκεκριμένο αυτό πρόβλημα θα είναι περισσότερο έντονο( ήδη σε κάποιες περιοχές έχει αρχίσει)στις πόλεις, όπου η θερμοκρασία είναι μεγαλύτερη από τον περιβάλλοντα χώρο κατά 0,5 -3 C.λόγω έλλειψης βλάστησης και της μεγαλύτερης απορρόφησης δομικών υλικών. Είναι γεγονός το ότι η οι πόλεις της πατρίδας μας διαθέτουν πολύ μικρή επιφάνια σε χώρους πρασίνου. Με βάση αυτές τις συνέπιες, όσο περισσότερο θα καθυστερήσει η λήψη των απαιτούμενων μέτρων τόσο ποιο οδυνηρά είναι. Τα κυριότερα μέτρα που πρέπει να ληφθούν είναι . Μεγαλύτερη εξοικονόμηση ενέργειας για να καλυφθούν οι ανάγκες του συνεχώς αυξανόμενου πλυθησμού της γης, αλλά παράλληλα να μειωθεί η εκπομπή CΟ2 ανά κάτοικο. Αξιοποίηση καθαρών πηγών ενέργειας όπως η υδραυλική ενέργεια ( υδατοπτώσεις, παλίρροιες, κυματισμός ), η αιολική, η ηλιακή, η ενέργεια του μεθανίου, ο φωτοβολταϊκος ηλεκτρισμός και η βιομάζα. Χρήση φυσικού αερίου και μείωση χρήσης πετραιλέου. Περιορισμός εκπομπών των άλλων αεριών που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου ( χλωροφθόρακες, όζον κτλ) Δενδροφυτέυσεις που βοηθούν στην απορρόφηση του CO2, συγκρατούν τα εδάφη και ρυθμίζουν τον κύκλο του νερού Καταλήγοντας, πρέπει να τονιστεί ότι οι ανεπτυγμένες χώρες φέρνουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, συμβάλλοντας σε αυτό ποσοστό 80%. Παρόλα αυτά, και αδιαφορώντας για τις συνθήκες που έχουν υπογραφτεί( Ρίο Ντε Τζανέϊρο 1992), τα επίπεδα των εκπομπών παρέμειναν σχεδόν σταθερά.

Μυθολογια και Οδύσσεια Η θεά Αφροδίτη εργασία μαθητή Α γυμνασίου

Αφροδίτη η Θεά της ομορφιάς και του έρωτα
 Η γέννηση της Αφροδίτης

 Η Αφροδίτη, θεά με ξένη προέλευση ανήκε στη δωδεκάδα των κυριοτέρων θεοτήτων των Ελλήνων και εξουσίαζε την ομορφιά, τον έρωτα, τη γονιμότητα, τη βλάστηση, τη φύση και τα στοιχεία της.Σύμφωνα με τον ομηρικό μύθο γεννήθηκε στην Πέτρα του Ρωμιού, μια ακτή της Πάφου στην Κύπρο. Σπρωγμένη από το Ζέφυρο στη θάλασσα, η θεά καλλωπίστηκε από τις θεραπαινίδες της Ώρες και μεταφέρθηκε στον Όλυμπο, όπου παρουσιάστηκε στο Δία και τους υπόλοιπους θεούς. Σύμφωνα με την εκδοχή του Ησίοδου, η Αφροδίτη γεννήθηκε στα ανοιχτά των Κυθήρων.

Πάλι με τη βοήθεια του Ζέφυρου ταξίδεψε μέχρι την Πάφο. Πέρασε από τα Κύθηρα και κατόπιν κατευθύνθηκε στην Κύπρο. Τα Κύθηρα θεωρούνται το νησί της Ουράνιας Αφροδίτης, όπου και υπήρχε το πρώτο ιερό της στον Ελλαδικό χώρο. Ήταν γνωστή ως Αφροδίτη η "Πάφια", ενω ο Όμηρος στην Ιλιάδα την αναφέρει ως "Κυθέρεια θεά του έρωτα τροφός"

 Οι έρωτές της
Ήταν σύζυγος του Ηφαίστου, αλλά περιγράφεται ως ερωμένη του Άρη, με τον οποίο φέρεται ότι απέκτησε τον Έρωτα, τον Δείμο και τον Φόβο. Με τον Ποσειδώνα έφερε στη ζωή τον Έρυκα, που έδωσε το όνομά του στο ομώνυμο βουνό της Σικελίας και τη Ρόδο, ενώ με το Διόνυσο, χάρη στη μαγική μεσολάβηση της Ήρας, γέννησε τον Πρίαπο. Γιος της θεωρείται επίσης ο Ερμαφρόδιτος, τον οποίο έφερε στη ζωή η θεά μαζί με τον Ερμή. Έκανε τον Αινεία μαζί με τον Αγχίση, τον αδελφό του Πριάμου.

 Η Αφροδίτη είναι διάσημη για τις σχέσεις της με τους διάφορους ήρωες και τους Θεούς. Η ερωτοτροπία της Αφροδίτης με τον Άρη ήταν πηγή διασκέδασης για τους θεούς του Ολύμπου και αποτέλεσε πιθανότατα αντικείμενο μιας αρχαίας λατρείας. Η αγάπη της για τον Άδωνη τελείωσε τραγικά. Σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου, η θεά λέγεται ότι βούτηξε από τον βράχο της Λευκάδας, θλιμμένη για τον όμορφο νέο. Το ειδύλλιό της με τον Αγχίση, τελικά, είναι μια από τις αρχαιότερες παραδόσεις που περιβάλλουν τη θεά

Ο Gantz συνοψίζει το ρόλο της Αφροδίτης στο μύθο ως εξής: «Εκτός από Όμηρο και αυτές τις (σχετικά λίγες) ερωτικές συγκρούσεις, ο ρόλος της Αφροδίτης στο μύθο περιορίζεται στη βοήθεια των εραστών ή την τιμωρία εκείνων που απορρίπτουν την αγάπη» Πολύ γνωστός είναι ο έρωτας της Αφροδίτης για τον ’Άδωνη, τον ωραιότερο νέο του κόσμου. Η ιστορία ξεκινά όταν μια βασιλοπούλα της Συρίας, η Μύρρα, καυχήθηκε ότι είναι πιο όμορφη από την Αφροδίτη. Η θεά οργισμένη της προκάλεσε έρωτα για τον πατέρα της κι ενώθηκε μαζί του για δώδεκα νύχτες. Όταν συνήλθε κατάλαβε το θανάσιμο αμάρτημά της κι έτρεξε στο δάσος να κρυφτεί. Η θεά την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε δέντρο, τη γνωστή Μυρσίνη. Αργότερα ο φλοιός του δέντρου έσκασε και βγήκε ένα παιδί που πήρε το όνομα Άδωνις.

Η Αφροδίτη ενθουσιάστηκε από την ομορφιά του βρέφους και για να το προφυλάξει το έδωσε στην Περσεφόνη, να το μεγαλώσει στο σκοτεινό της βασίλειο. Όταν ο Άδωνις μεγάλωσε, έγινε ένας πανέμορφος άντρας με ωραίο κορμί και θεϊκή όψη, η Περσεφόνη τον ερωτεύτηκε κι αρνήθηκε να τον δώσει πίσω στην Αφροδίτη. Οι δύο θεές άρχισαν να μαλώνουν και να χτυπιούνται αλλά καμιά δεν μπορούσε να υπερισχύσει. Ο Δίας έλυσε την διαφορά τους αποφασίζοντας πως ο Άδωνις θα περνούσε το ένα τρίτο του χρόνου δίπλα στηνΑφροδίτη, το ένα τρίτο δίπλα στην Περσεφόνη και το υπόλοιπο τρίτο όπου αυτός ήθελε. Έτσι ζούσε πάντοτε τέσσερις μήνες στον Κάτω Κόσμο και οκτώ με την Αφροδίτη. Κάθε φορά που ερχόταν η εποχή να εγκαταλείψει τον Άδη και ν’ ανέβει πάνω στη γη, η φύση ολόκληρη τον υποδεχόταν με χαρά. Τα χωράφια γίνονταν καταπράσινα, τα λουλούδια και τα δέντρα άνθιζαν και ένα υπέροχο άρωμα πλημμύριζε την ατμόσφαιρα. Η Αφροδίτη εγκατέλειπε το θεϊκό της παλάτι στον Όλυμπο και ζούσε με το νεαρό αγαπημένο της μέσα στα βουνά και τα δάση.

Η ένωση και ο αποχωρισμός τους γιορταζόταν με πάθος κάθε χρόνο από τις γυναίκες στα Αδώνια. Σύμβολα της Αφροδίτης[ Σύμβολα: Καθρέφτης Ζώα: Περιστέρι, Κύκνος Λίθοι: Σμαράγδι, Λαζούρι, Μαργαριτάρι Δέντρα & Φυτά: Τριαντάφυλλο, Κρίνος, Ανεμώνη, Μηλιά, Μυρτιά. Δευτερεύοντα: Αλόη, Φτέρη, Ερείκη, Βενζόη, Σμύρνα, Κυδώνι, Σανταλόξυλο, Αγγελική, Αχλαδιά, Αστήρ, Αφροξυλιά (Σαμπούκος), Βιολέτα.

Μυθολογια και Οδύσσεια Ο Δίας εργασία των μαθητριών του Α3 Πετρίδου Κωνσταντίνας και Ροφαέλα Φωτεινής

Μυθολογία και Οδύσσεια Μοίρες εργασία μαθητή της Α Τάξης

OI ΜΟΙΡΕΣ

 Οι Μοίρες, οντότητες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, παριστάνονταν συνήθως ως τρεις γυναικείες μορφές που κλώθουν. Η κλωστή που κρατούν στα χέρια τους, συμβολίζει την ανθρώπινη ζωή, δεικνύοντας το πόσο μικρή και αδύναμη μπορεί αυτή να είναι. Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ (συμβολίζει και το παρόν), γνέθει το νήμα της ζωής, η δεύτερη, η Λάχεσις (το παρελθόν), μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα «λάχει» στον καθένα (εξού και λαχείο). Η τρίτη Μοίρα, τέλος, η Άτροπος (το μέλλον), κόβει όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής των ανθρώπων.

Οι Μοίρες είναι επομένως οι δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα κακά της ζωής του κάθε θνητού, από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του. Παίρνουν την δύναμή τους από τον Δία. ο οποίος για το λόγο αυτό καλείται και «Μοιραγέτης». Στις Μοίρες υπακούουν μέχρι και οι θεοί, οι οποίοι έχουν όμως τη δύναμη να την αλλάζουν. Μια αλλαγή τέτοια όμως θα διατάρασσε την αρμονία του σύμπαντος κόσμου.

Στον Ησίοδο οι Μοίρες είναι κόρες της Νύχτας ή του Δία και της Θέμιδας. Στα ομηρικά έπη παρουσιάζονται ως μία και μόνη: η «Αίσα ή Μοίρα», η οποία είναι σύνθρονη του Δία και δίνει σε κάθε θνητό το μερίδιό του από τις χαρές και τις λύπες, ορίζοντας έτσι το πεπρωμένο του. Συχνά οι αρχαίοι Έλληνες τη Μοίρα, την Αίσα, την Ειμαρμένη ή την Ανάγκη, την έβαζαν πάνω και από τους θεούς.

Ο Πίνδαρος πρόσθεσε στις τρεις Μοίρες την Τύχη, που θεωρεί μάλιστα ότι έχει μεγαλύτερο κύρος από τις άλλες αδελφές της.

Αλλά την αρχική τριάδα ξανασυναντάμε και αργότερα στον Πλάτωνα που στο έργο του Πολιτεία τις ονομάζει κόρες της Ανάγκης και τις παρουσιάζει καθισμένες σε ένα θρόνο, η καθεμιά τους με χιτώνες λευκούς και στεφάνια στο κεφάλι τους να συνοδεύουν με τη φωνή τους την αρμονία που βασιλεύει στις ουράνιες σφαίρες. Η λέξη «μοίρα» βγαίνει από το αρχαίο ρήμα μείρομαι< μοιράζω, είναι δηλαδή το «μερίδιο», το κομμάτι που παίρνει ο καθένας από τη μοιρασιά ενός όλου.

Μυθολογια και Οδύσσεια εργασία της μαθήτριας του Α3 Μυρτώ Μόσχου Άρχοντα

Η θεά Ήρα
 Η θεά Ήρα ήταν κόρη της Ρέας και του Κρόνου, αδελφή και σύζυγος του Δία.

 Ήταν η θεά του γάμου, της συζυγικής πίστης και προστάτιδα των γυναικών. Η γέννηση της βασίλισσας των θεών τοποθετείται στη Σάμο και κατά άλλους στη Στυμφαλία ή στην Εύβοια. Ο Κρόνος την κατάπιε, όπως και όλα τα αδέρφια της, προσπαθώντας να πολεμήσει τη μοίρα του, καθώς η Γαία και ο Ουρανός του είχαν προφητεύσει πως ένας απόγονός του θα διεκδικούσε την εξουσία και μόνο όταν η μητέρα της ξεγέλασε τον Κρόνο είδε ξανά το φως. Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας τη ζήτησε σε γάμο, όμως εκείνη αρνήθηκε. Τρελός από έρωτα για την αδερφή του, ο Δίας δεν παραιτήθηκε από τους σκοπούς του.

Μια βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, καθώς η θεά περπατούσε στο δάσος, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κούκο και έπεσε στα πόδια της ανυποψίαστης Ήρας. Η θεά λυπήθηκε το μισοπαγωμένο πλασματάκι. Έσκυψε, το πήρε στην αγκαλιά της, το χάιδεψε και το ζέστανε. Τότε ο βασιλιάς των θεών πήρε την πραγματική του μορφή. Επιβλητικός και πανίσχυρος εξουδετέρωσε και τις τελευταίες αντιστάσεις της θεάς. Η Ήρα νικήθηκε και έγινε για πάντα δική του.

 Η ζωή τους όμως δεν ήταν πάντοτε ευτυχισμένη. Αντίθετα, ήταν τρικυμιώδης και πολυτάραχη, όπως, άλλωστε, θυελλώδης υπήρξε και ο έρωτάς τους. Οι αλλεπάλληλες εκρήξεις οργής και ζήλιας της θεάς και οι συχνοί καβγάδες ανάμεσα στο θεϊκό ζευγάρι, έτρεφαν τη φαντασία των αρχαίων Ελλήνων και αποτελούσαν προσφιλείς διηγήσεις και αναγνώσματα. Εκείνος, άστατος και άπιστος σύζυγος, τσάκιζε συχνά την αξιοπρέπειά της και πλήγωνε ανεπανόρθωτα τη γυναικεία περηφάνια της. Εκείνη, τυφλωμένη από το πάθος της για εκδίκηση, περνούσε συχνά στην αντεπίθεση και φερόταν με οργή στις γυναίκες που είχε ερωτευτεί ο Δίας και στα παιδιά που είχαν γεννηθεί από τους έρωτες του θεού. Σύμφωνα με τον Eρατοσθένη, όταν ο θεός Eρμής εξαπάτησε τη θεά Ήρα και την έπεισε να θηλάσει τον μικρό τότε Hρακλή, καρπό τού έρωτα του συζύγου της Δία, με τη θνητή Aλκμήνη, η ζηλότυπη θεά, αφού τον θήλασε για λίγο, κατάλαβε την απάτη, τον έσπρωξε μακριά και το γάλα της τινάχτηκε προς τον ουρανό σχηματίζοντας μια υπόλευκη ζώνη, το γαλαξία μας. Από την Ήρα έχει πάρει το όνομά του και ο μήνας Ιούνιος, επειδή στα Λατινικά λεγόταν Juno. Από το γάμο της Ήρας και του Δία γεννήθηκαν ο Άρης, ο θεός του πολέμου, η Ήβη, η θεά της νεότητας και η Ειλείθυια, η θεά του τοκετού. Σύμφωνα με τον Όμηρο γεννήθηκε και ο Ήφαιστος, αλλά επειδή ήταν άσχημος τον πέταξε στη θάλασσα κι αυτός με τη σειρά του την εκδικήθηκε βάζοντας αόρατα δεσμά στο θρόνο της. Για να ελευθερωθεί του έδωσε γυναίκα του την πιο όμορφη θεά του Ολύμπου, την Αφροδίτη. Αν και δεν ήταν γνωστή σαν πολεμική θεά, ωστόσο στον Τρωικό Πόλεμο στάθηκε στο πλευρό των Ελλήνων, γιατί το Άργος ήταν η αγαπημένη της πόλη κι επειδή ήταν θυμωμένη με τον Πάρη εξαιτίας της απόφασής του να δώσει το μήλο της Έριδας στην Αφροδίτη. Επίσης, κατά την Αργοναυτική εκστρατεία βοήθησε τον Ιάσωνα και τους Αργοναύτες να περάσουν χωρίς απώλειες τις Συμπληγάδες Πέτρες. Κάποτε ο Ιάσωνας την είχε συναντήσει στο κυνήγι του, αλλά δεν την αναγνώρισε διότι ήταν μεταμορφωμένη σε γριά γυναίκα. Την πήρε στην πλάτη του και την πέρασε από τα νερά του ποταμού Αναύρου. Κατά μία εκδοχή ο μύθος της ένωσης του Δία και της Ήρας συμβόλιζε την ένωση της καθαρότητας του Ουρανού με τον Αέρα, στοιχείο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, που εκφραστής του ήταν η Ήρα. Είναι η θηλυκή μορφή του Δία, η θεά των ουράνιων φαινομένων, η θεά που όλοι οι άλλοι θεοί τη σέβονται.

 Οι γιορτές προς τιμήν της Ήρας λέγονταν Ήραια. Τα λαμπρότερα γίνονταν στο Άργος, τη Σάμο και την Ολυμπία. Συχνά η Ήρα περιγραφόταν ή απεικονιζόταν κρατώντας κάποιο σκήπτρο ως σύμβολο κυριαρχίας ή έχοντας στα χέρια της ρόδι (σύμβολο της γονιμότητας). Άλλα γνωστά σύμβολα της Ήρας ήταν το παγώνι, ο κούκος που συμβόλιζε τον ερχομό της άνοιξης και διάφορα λουλούδια και φυτά που συμβόλιζαν την ευλογία της φύσης. Απόγονοι της Ήρας ήταν oι Κάδμειοι δηλαδή ο Διόνυσος, οι Πελοπίδες (ο Αγαμέμνονας, ο Μενέλαος, ο Θησέας, ο Αίγισθος, ο Ορέστης, η Ηλέκτρα, η Ιφιγένεια, ο Αμφιτρύωνας, η Αλκμήνη, ο Ευρυσθέας, ο Ιόλαος, ο Ηρακλής) οι Θεστιάδες (η Αλθαία, η Λήδα, ο Μελέαγρος, η Δηιάνειρα, οι Διόσκουροι, η Ωραία Ελένη, ο Αμφιάραος), ο Ασκληπιός, οι Παλικοί, ο Αιγέας και ο ληστής Περιφήτης. Με το όνομα της Ήρας αναφέρονται δύο αστεροειδείς, ο 3 Ήρα (3 Juno) που ανακαλύφθηκε το 1804 και ο 103 Ήρα (103 Hera), που ανακαλύφθηκε το 1868.
 Μυρτώ Μόσχου Άρχοντα 14ο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης
Τμήμα: Α3 19.11.2015

Οικολογικό περιοδικό μαθητική εργασία β γυμνασίου με θέμα το όζον και η χρησιμότητά του για την επιβίωση του πλανήτη

Ozon from filologikosperipatitis

Οικολογικό περιοδικό εργασία των μαθητριών του Β1 Γιαντσελίδου Εύη και Γιαννούλα Μάρθα Η πυρηνική ενέργεια η λειτουργία της και οι αρνητικές της συνέπειες

ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ Πυρηνική ενέργεια ή ατομική ενέργεια ονομάζεται η ενέργεια που απελευθερώνεται όταν μετασχηματίζονται ατομικοί πυρήνες. Είναι δηλαδή η δυναμική ενέργεια που είναι εγκλωβισμένη στους πυρήνες των ατόμων λόγω της αλληλεπίδρασης των σωματιδίων που τα συνιστούν. Η πυρηνική ενέργεια απελευθερώνεται κατά τη σχάση ή σύντηξη των πυρήνων και εφόσον οι πυρηνικές αντιδράσεις είναι ελεγχόμενες (όπως συμβαίνει στην καρδιά ενός πυρηνικού αντιδραστήρα) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει ενεργειακές ανάγκες. Πυρηνική ενέργεια για μη στρατιωτικούς σκοπούς Σε έναν τυπικό πυρηνικό αντιδραστήρα για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ο πυρήνας του αντιδραστήρα αποτελείται από 80 με 100 τόνους ουρανίου σε παραπάνω από 30.000 ράβδους καυσίμων.[1] Οι ράβδοι καυσίμων αποδίδουν τη θερμότητα που παράγουν στο νερό, σε μια σειρά ατμοπαραγωγών ή άμεσα (το δοχείο του αντιδραστήρα είναι και δοχείο ατμοπαραγωγής,. Ο ατμός συνεχίζει την πορεία του για την κίνηση ατμοστροβίλων που συνδέονται με μια ηλεκτρική γεννήτρια. Ακολουθεί ψύξη του κορεσμένου ατμού που εξέρχεται από τους ατμοστροβίλους, ο οποίος συμπυκνώνεται και διοχετεύεται και πάλι στο σύστημα. Ο διαχωρισμός του νερού ψύξης σε δακτυλίους συμβάλει στην ελαχιστοποίηση του ρίσκου να φτάσει το μολυσμένο νερό στο περιβάλλον. Οι μεγάλες ποσότητες ατμού που βλέπουμε να εξέρχονται από τους πύργους ψύξης προέρχονται από κύκλωμα νερού ψύξης που είναι ανεξάρτητο από το σύστημα ατμοπαραγωγής. Πυρηνικά ατυχήματα Το πρώτο πυρηνικό ατύχημα με διαρροή ραδιενέργειας συνέβη στον Καναδά, το 1952. Ήταν ωστόσο μικρής κλίμακας και δεν προκάλεσε θύματα ή αξιόλογη ρύπανση. Από τότε έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 25 μικρής ή μεσαίας σημασίας ατυχήματα και ένα σοβαρό, αυτό στο Τσερνομπίλ στις 26 Απριλίου 1986. Το 1964 ένας αμερικανικός δορυφόρος εφοδιασμένος με Πλουτώνιο-238 για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας δεν κατόρθωσε να μπει στην προγραμματισμένη τροχιά και κατά την επάνοδό του στη Γη καταστράφηκε απελευθερώνοντας στην ατμόσφαιρα αρκετή ραδιενέργεια ώστε να μετρηθεί με τα μέσα της εποχής. Τον Φεβρουάριο του 2011 μετά από τον σεισμό στα ανοιχτά της Ιαπωνίας, που προκάλεσε το τσουνάμι που έπληξε σφοδρά την περιοχή της Φουκουσίμα, έγινε ατύχημα στους τρείς πυρηνικούς αντιδραστήρες του εργοστασίου παραγωγής ενέργειας της Φουκουσίμα. Τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας εκλύθηκαν στην περιοχή αλλά και στη θάλασσα και στον αέρα. Οι επιπτώσεις πήραν παγκόσμιες διαστάσεις και το ατύχημα χαρακτηρίστηκε εξίσου σοβαρό, αν όχι σοβαρότερο, με το Τσερνομπίλ. Η διάδοση των πυρηνικών σήμερα Σήμερα 31 χώρες διαθέτουν συνολικά 439 πυρηνικούς αντιδραστήρες σε λειτουργία παράγοντας το 14% του ηλεκτρισμού του κόσμου. Η Γαλλία, χάρη στους 58 αντιδραστήρες της αναδεικνύεται πρωταθλήτρια στον τομέα (ποσοστό ενεργειακής κάλυψης 78%). Για να τους «κινήσει» καταναλώνει περίπου 10.000 τόνους ουρανίου καυσίμου το χρόνο. Σήμερα σε όλο τον κόσμο κατασκευάζονται γύρω στους 64 αντιδραστήρες, οι 26 εκ των οποίων στην Κίνα, με δεύτερη τη Ρωσία με 10, και τρίτη την Ινδία με 6. Αρκετές ακόμα χώρες διαθέτουν πυρηνικούς αντιδραστήρες μικρής ισχύος για ερευνητικούς σκοπούς. Ανάμεσά τους η Ελλάδα με τον αντιδραστήρα ισχύος 5ΜW. Γιαννούλα Μάρθα Γιαντσελίδου Παρασκευή Β1

Oικολογικό περιοδικό Β1 Β2 εργασία του μαθητή του Β1 Ακουαρόνε Θοδωρή "τα πειραματόζωα"

καλο μήνα σε όλους!

• Ο Νοέμβριος είναι ο ενδέκατος μήνας του Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 30 ημερών. Η ονομασία του ετυμολογείται από τη λατινική λέξη November, η οποία προέρχεται από το αριθμητικό novem, εννέα, επειδή στο αρχαίο δεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο ο Νοέμβριος ήταν ο ένατος κατά σειρά μήνας. Στη συνέχεια, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, το ρωμαϊκό ημερολόγιο έγινε δωδεκάμηνο. Ο Νοέμβριος μετακινήθηκε στην ενδέκατη θέση, αλλά διατήρησε την παλιά του ονομασία. Στην αρχαία Αθήνα ο Νοέμβριος ισοδυναμούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Πυανοψιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Μαιμακτηριώνα. Την περίοδο αυτή οι Αθηναίοι γιόρταζαν τα: • Απατούρια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι νεαροί Αθηναίοι (Κούροι) εγγράφονταν στη φρατρία (ή φατρία=ευρύτερη οικογένεια), όπου ανήκαν, μία τελετή που παραλληλίζεται με τη βάπτιση των Χριστιανών. Ο πατέρας του παιδιού ήταν υποχρεωμένος να θυσιάσει αρνί ή κατσίκι και να δώσει μισή δραχμή στον ιερέα που θα τελούσε τη θυσία. Το εορταστικό τραπέζι, που ακολουθούσε, περιείχε κρέας, πίτες και κρασί. • Χαλκεία, κατά τα οποία οι σιδεράδες της πόλης τιμούσαν τον προστάτη Θεό τους Ήφαιστο. • Μαιμακτήρια, για να τιμήσουν τον θεό των καιρικών συνθηκών, Δία τον Μαιμάκτη, δηλαδή τον θυελλώδη και να του ζητήσουν ήπιο καιρό, σε μια εποχή που το κρύο δυνάμωνε. Από το προσωνύμιο αυτό του Δία πήρε το όνομά του τόσο η γιορτή, όσο και ο μήνας. Στο λαϊκό καλεντάρι ο Νοέμβριος ονομάζεται: • Σποριάς και Μεσοσπορίτης, λόγω της σποράς δημητριακών και οσπρίων. • Βροχάρης για τις βροχές του. • Ανακατωμένος, λόγω των ακατάστατων καιρικών συνθηκών. • Κρασομηνάς, επειδή ανοίγουν τα καινούργια κρασιά. • Αϊ Ταξιάρχης, Αρχαγγελίτης, Αρχαγγελιάτης, Αϊ Στράτης και Αϊ Στράτηγος, από την εορτή τωνΑρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ στις 8 Νοεμβρίου. • Αγιομηνάς, από την εορτή του Αγίου Μηνά (11 Νοεμβρίου). • Φιλιππιάτης, από την εορτή του Αγίου Φιλίππου (14 Νοεμβρίου). • Αντριάς, από την εορτή του Αγίου Ανδρέα (30 Νοεμβρίου). Από την εορτή του Αγίου Φιλίππου (14 Νοεμβρίου) έως τα Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου) η Εκκλησία επιβάλλει την τήρηση νηστείας, το γνωστό Σαρανταήμερο, ενώ μία ακόμη γιορτή σηματοδοτεί εκκλησιαστικά τον Νοέμβριο: Τα Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου), που μας θυμίζουν την έλευση της νεαρής Μαρίας (μετέπειτα Θεοτόκου) στο Ναό και την αφιέρωσή της στο Θεό από τους γονείς της Ιωακείμ και Άννα

Πετρελαιοκηλίδες και οι συνέπειες τους εργασία της μαθητριας του Β1 Αθηνάς Θεολόγου στα πλαίσια της δημιουργίας του οικολογικού περιοδικού των μαθητών του Β1 και Β2

πετρελαιοκηλιδες from filologikosperipatitis

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Β1 Β2

φθινοπωρινο τοπιο

Ευχόμαστε  καλό ξεκίνημα στην καινούρια σχολική χρονιά με  ωραίες λογοτεχνικές αναρτήσεις.

Στα πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας   και με αφορμή το κείμενο του σχολικού βιβλίου  "Ο Ινδιάνος Σιατλ",η  λογοτεχνική λέσχη του Β1 και Β2  ξεκινά ένα οικολογικό περιοδικό στο οποίο οι μαθητές θα παρουσιάσουν εργασίες  με θέμα  

α. η περιβαλλοντική καταστροφή με τις ποικίλες μορφές της.

β. οικολογικές δράσεις που στηρίζουν την ελπίδα επιβίωσης του πλανήτη.

1η εργασία  Βασιλάκου Χριστίνα

Δεληγιανννίδου Ευγενία            Β’1

ΡΥΠΑΝΣΗ

Όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για τη ρύπανση του περιβάλλοντος, αν και πολλές φορές δεν είναι απόλυτα κατανοητό τι σημαίνει ρύπανση περιβάλλοντος, πως προκαλείται, αν υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπισθεί και ποιες είναι οι επιπτώσεις στην υγεία μας. Η περιβαλλοντική ρύπανση είναι άμεσα συνυφασμένη με την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, η πρόοδος των οποίων εκτός από σημαντικά οφέλη που προσφέρει στην ανθρωπότητα έχει επίσης και δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον και κατά συνέπεια στην υγεία των ανθρώπων («το τίμημα της εξέλιξης»)

ΡΥΠΑΝΣΗ ΤΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ

Ατμοσφαιρική ρύπανση είναι η ρύπανση της ατμόσφαιρας, δηλαδή η προσθήκη ουσιών (ρύπων) στην ατμόσφαιρα που υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα υπήρχαν. Στη σύγχρονη εποχή, συχνά η ρύπανση είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας .Η ανθρωπογενής ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλείται κυρίως από τρεις ανθρώπινες δραστηριότητες, τη βιομηχανία, τις μεταφορές και τα νοικοκυριά. Σε μια τυπική πόλη, η βιομηχανία ευθύνεται για το 50% της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τα μέσα μεταφοράς για το 35%, ενώ τα νοικοκυριά για το 15%.Το πρόβλημα έχει αρχίσει να λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε ότι 60.000 θάνατοι κάθε χρόνο στις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης και 3.000.000 σε παγκόσμια κλίμακα οφείλονται στην μακροχρόνια έκθεση ρύπων της ατμόσφαιρας (από την έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για το περιβάλλον).

ΡΥΠΑΝΣΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

 Με τον όρο ρύπανση υδάτων εννοούμε την οποιαδήποτε ανεπιθύμητη αλλαγή στα φυσικά, χημικά και βιολογικά χαρακτηριστικά του νερού των θαλασσών, λιμνών ή ποταμών, η οποία είναι ή μπορεί υπό προϋποθέσεις να γίνει ζημιογόνος για τον άνθρωπο, τους υπόλοιπους φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς αλλά και τις βιομηχανικές διαδικασίες και τις συνθήκες ζωής. Πως δημιουργείται η ρύπανση των υδάτων ; Η ρύπανση των υδάτων δημιουργείται με την απελευθέρωση σε λίμνες, ποτάμια και θάλασσες ουσιών οι οποίες είτε διαλύονται, είτε κατακάθονται στον πυθμένα. Οι ρύποι αυτοί είναι πάρα πολύ και αυτό γιατί στο υδάτινο ορίζοντα καταλήγουν και οι ρύποι από την ρύπανση της ατμόσφαιρας και του εδάφους μέσω των βροχών και της απορροής.

Με την απελευθέρωση στο νερό ενέργειας υπό την μορφή θερμότητας ή ραδιενέργειας δημιουργείται η θερμική ρύπανση των υδάτων η οποία προκαλεί άνοδο στην θερμοκρασία του νερού. Ρύπανση των υδάτων είναι δυνατόν να δημιουργηθεί από μικροοργανισμούς των οικιακών αποβλήτων, από οργανικές ουσίες όπως το πετρέλαιο και τα προϊόντα του και από τοξικά μέταλλα. Ο άνθρωπος απαιτεί πόσιμο γλυκό νερό για να επιβιώσει, γι` αυτό και σε όλη την περίοδο της εξέλιξης του ζούσε κοντά σε ποταμούς και λίμνες. Το νερό σαν τροφή και σαν πρώτη ύλη είναι τόσο στενά δεμένο με τη ζωή, ώστε να μπορεί να περιγράψει την ανθρώπινη πολιτιστική εξέλιξη.

Η βιομηχανική ανάπτυξη άρχισε με όλο και μεγαλύτερη απαίτηση για ενέργεια, πηγή της οποίας υπήρξε και το νερό. Βιομηχανικές διεργασίες, όπως η ψύξη και η πλύση, απαιτούσαν συνεχώς μεγαλύτερες ποσότητες νερού, ενώ ο αυξανόμενος πληθυσμός, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις, χρειαζόταν άφθονο, καθαρό και υγιεινό νερό. Η βιομηχανική χρήση του νερού για ψύξη καταλήγει στη θερμική ρύπανση του νερού. Κατά τη θερμική ρύπανση, μειώνεται το διαλυμένο οξυγόνο στο νερό, αυξάνεται η τοξικότητα των χημικών ρυπαντών, επιταχύνεται ο ρυθμός των φυσιολογικών λειτουργιών στους οργανισμούς και συχνά καταλήγουν στο θάνατο.

ΡΥΠΑΝΣΗ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ

Ο όρος "ρύπανση" του εδάφους αναφέρεται στη μείωση της ικανότητας του εδαφικού οικοσυστήματος να επιτελέσει τις βασικές του λειτουργίες, ως αποτέλεσμα της εναπόθεσης οργανικών ή ανόργανων ουσιών.

 Η ρύπανση του εδάφους είναι μια ειδική περίπτωση της ευρύτερης έννοιας του όρου υποβάθμιση της ποιότητας του εδάφους και αναφέρεται στην χημική του υποβάθμιση. Οι διάφορες χημικές ουσίες που προκαλούν τη ρύπανση του εδάφους μπορεί να προέρχονται είτε από διάφορες φυσικές διεργασίες (φυσικοί ρύποι), είτε να είναι αποτέλεσμα ανθρωπογενών δραστηριοτήτων (ανθρωπογενείς ρύποι). Η είσοδος ρύπων στο έδαφος είναι επίσης πολύ πιθανό να προκαλέσει ρύπανση νερών.

Η ύπαρξη των διάφορων χημικών ουσιών στο έδαφος δε συνιστά από μόνη της ρύπανση. Οι χημικές αυτές οργανικές και ανόργανες ουσίες για να χαρακτηρισθούν ως ρύποι και να προκαλέσουν ρύπανση στο εδαφικό οικοσύστημα, πρέπει να παρεμποδίζουν μία ή περισσότερες εδαφικές λειτουργίες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Συμπεραίνοντας από το παραπάνω κείμενο βλέπουμε ότι όλοι μας πρέπει να κινητοποιηθούμε με σκοπό την καταπολέμηση της ρύπανσης του πλανήτη.

Για παράδειγμα στην περίπτωση της μόλυνσης των θαλασσών από πετρελαιοκηλίδες: 

1) Η φυσική αυτοδιάλυση της πετρελαιοκηλίδας, σε περιπτώσεις που δεν απαιτείται επέμβαση.

2) Ο εγκλωβισμός της πετρελαιοκηλίδας, με πλωτά φράγματα και η περισυλλογή του πετρελαίου με μηχανικά μέσα.

3) Η χρήση χημικών διασκορπιστικών ουσιών.

4) Η τοποθέτηση πλωτών φραγμάτων για την αποτροπή προσβολής ευαίσθητων θαλάσσιων περιοχών και ακτών.

 Μόνο με τις συνεχείς και επίμονες οικολογικές προσπάθειες συντονισμένες από τους κρατικούς φορείς   υπάρχει ζωντανή ελπίδα για την ανθρώπινη επιβίωση.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ Β ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Το ημερολόγιο της  Άννας Φρανκ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

  Η Άννα Φρανκ ήταν ένα κορίτσι, μόλις 13 χρονών. Ζούσε με τον μπαμπά της, τη μαμά της και την αδερφή της (τη Μαργκότ) στη Γερμανία και πήγαινε στο εβραϊκό σχολείο. Στα γενέθλιά της τής αγόρασαν ένα ημερολόγιο που το είχε σαν μια φίλη και η ίδια το ονόμασε Κίττυ. Μέσα σε αυτό περιέγραψε τη ζωή της.

  Τον Μάιο του 1940 η οικογένεια Φρανκ μετακόμισε στην Ολλανδία γιατί οι Γερμανοί κήρυξαν πόλεμο εναντίον των Εβραίων. Τους απαγορεύθηκε να οδηγούν, μετά τις 8 έπρεπε να είναι όλοι μέσα στα σπίτια τους και δεν επιτρεπόταν να πηγαίνουν σε χώρους διασκέδασης. Μπορούσαν να πηγαίνουν για ψώνια μόνο σε εβραϊκά καταστήματα, τα παιδιά να φοιτούν μόνο σε εβραϊκά σχολεία και ήταν υποχρεωμένοι να φορούν πάντα το κίτρινο αστέρι για να ξεχωρίζουν ότι είναι Εβραίοι.

   Αργότερα, όταν μπήκε και η Ολλανδία στον πόλεμο, η Γκεστάπο (γερμανική μυστική αστυνομία) μάζευε τους Εβραίους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Έτσι η οικογένεια της Άννας έπρεπε να κρυφτεί για να γλιτώσει.

  Κρύφτηκαν σε μια σοφίτα πίσω από τα γραφεία της οικογενειακής επιχείρησης, όπου η κυρία Μιπ Γκις, η οποία δούλευε για τον πατέρα της Άννας, τους φιλοξένησε διακινδυνεύοντας τη ζωή της. Μαζί τους κρύφτηκαν και ο κος Βαν Ντάουν (συνάδελφος του κ. Φρανκ) με τη γυναίκα του και το γιο τους Πέτερ και αργότερα ακόμα ένα άτομο. Έμειναν εκεί κρυμμένοι για 2 χρόνια και τους προμήθευαν κρυφά με φαγητό και ρουχισμό και άλλοι φίλοι και συνάδελφοι του κ. Φρανκ.

  Για να μην κάνουν αισθητή την παρουσία τους έπρεπε να μην κάνουν καθόλου θόρυβο, να μην βγαίνουν έξω και ούτε καν να κοιτάζουν έξω από το παράθυρο κατά τη διάρκεια της μέρας γιατί τα γραφεία λειτουργούσαν και μπορούσε κάποιος να τους δει και να τους προδώσει.

  Η Άννα όλη μέρα διάβαζε βιβλία, μάθαινε γαλλικά, παρατηρούσε τι έκαναν οι υπόλοιποι, και όλα αυτά τα σημείωνε στο ημερολόγιό της. Επειδή όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν μαζί σ’ένα μικρό χώρο, 24 ώρες την ημέρα, ήταν φυσικό να δημιουργούνται διαφωνίες και εντάσεις.

   Στην αρχή η Άννα αδιαφορούσε για τον Πέτερ και δεν είχε καλή γνώμη γι’ αυτόν, αλλά καθώς περνούσε ο καιρός έβρισκε κοινά μεταξύ τους και άρχισε να τον ερωτεύεται.

   Στις 4 Αυγούστου μπήκε η πράσινη αστυνομία στο πίσω σπίτι , συνέλαβε τους κρυμμένους και τους έφερε στα γερμανικά ή μάλλον στα ολλανδικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το πίσω σπίτι ψάχτηκε και λεηλατήθηκε. Ανάμεσα στα βιβλία ,κομμάτια από χαρτιά , περιοδικά και εφημερίδες βρέθηκε το ημερολόγιο της Άννας. Από τους κρυμμένους μονάχα ο πατέρας γύρισε πίσω .Η Άννα πέθανε τον Μάρτη του 1945 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν, δύο μήνες πριν  την απελευθέρωση της Ολλανδίας.

 Κριτική

Το βιβλίο που διάβασα δυστυχώς δεν μου άρεσε. Περιέχει πολλές λεπτομέρειες που προσωπικά εμένα με κούραζαν και με έκαναν να βαρεθώ καθώς επίσης δεν με κρατούσε και σε αγωνία. Αν και το θέμα του είναι ενδιαφέρον, λόγω των παραπάνω μειονεκτημάτων του το βιβλίο γίνεται αδιάφορο έως και κουραστικό ενώ επίσης και  δυσκολοδιάβαστο.

Χαρακτηρισμός

Άννα Φρανκ: Η Άννα, η πρωταγωνίστρια συγγραφέας του βιβλίου ήταν μία δεκατριάχρονη γερμανίδα εβραιοπούλα. Εκείνη την εποχή οι Εβραίοι διώκονταν και έτσι αποφάσισε να αποτυπώσει την αγωνία της στο χαρτί κρατώντας ημερολόγιο. Μια έξυπνη και ώριμη κοπέλα την οποία όμως όλοι κακολογούσαν και μάλωναν . Λόγω της ηλικίας της ήταν ευέξαπτη και για αυτό τον λόγο υπήρχαν και πολλοί καυγάδες με την μητέρα της και την κυρία Βαν-Νταν. Επιπλέον πολλές φορές φερόταν εγωιστικά και με πείσμα.

Μαργκότ: Η Μαργκότ είναι η μεγαλύτερη αδερφή της Άννας . Όπως και η Άννα βρίσκεται και αυτή στην εφηβεία με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αντιπαραθέσεις μεταξύ τους.

ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΑΤΑΣΑ, μαθήτρια του Β3΄

ΤΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ

14^ο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης

Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟΥ

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ: ΠΑΠΑΚΩΝ/ΝΟΥ ΝΑΤΑΣΑ

ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΥ ΕΡΙΦΥΛΗ

                               Β3΄

 ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η Cotten Stone, μια επιδέξια δημοσιογράφος του SNN βρίσκεται σε αποστολή στη Μέση Ανατολή και προσπαθεί να γλιστρήσει έξω από τη χώρα στο σκοτάδι της νύχτας. Τότε της δίνεται ένα κουτί από έναν ετοιμοθάνατο αρχαιολόγο, Δρ Γαβριήλ Archer, ο οποίος στη συνέχεια λέει με την τελευταία του πνοή πως είναι η μοναδική. Της μιλάει σε μια γλώσσα που μόνο η Cotten και η νεκρή δίδυμη αδελφή της γνώριζαν .Όταν ανακαλύπτει ότι το αντικείμενο που βρισκόταν μέσα στο κουτί  θα αποτελέσει την πιο σημαντική είδηση των τελευταίων 2000 χρόνων, ζητά την βοήθεια του Τζων Τάιλερ, ενός βιβλικού ερευνητή και ιερέα. Έτσι προσπαθεί απεγνωσμένα να ανακαλύψει γιατί διάφοροι άνθρωποι, που δεν είχε συναντήσει ποτέ ξανά στη ζωή της, κάνουν τα πάντα για να την πείσουν ότι «είναι η μοναδική» που θα μπορούσε να σταματήσει «κάτι». Οι έρευνές της όμως επεμβαίνουν στα σχέδια που έχει καταστρώσει η πιο ισχυρή οργάνωση του κόσμου εδώ και εκατοντάδες χρόνια, πράγμα το οποίο δεν διαφέρει και πολύ από μια θανατική ποινή. Είναι λοιπόν δυνατόν η νέα αυτή δημοσιογράφος να γλιτώσει από τον θάνατο και να ανακαλύψει την αλήθεια;

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ

Cotten Stone

Η Cotten Stone, πρωταγωνίστρια του βιβλίου, είναι μια δυναμική δημοσιογράφος του SNN. Είναι ευχάριστη , γεμάτη περιέργεια και έτοιμη για περιπέτειες. Καθώς είναι αποφασιστική ξέρει να θέτει στόχους και να παλεύει για την υλοποίηση τους.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Το βιβλίο «Η συνωμοσία του ιερού Δισκοπότηρου» θίγει το θέμα της πάλης ανάμεσα στο καλό και στο κακό που επικρατεί στον κόσμο. Αν και αναφέρει θρησκευτικά γεγονότα και φανταστικές καταστάσεις, δεν συγχέει την θεωρία με την αλήθεια και παραμένει προσγειωμένο και ευχάριστο. Είναι δραματικό με γρήγορο ρυθμό και κρατάει την αγωνία υψηλή μέχρι την τελευταία σελίδα. Οι χαρακτήρες είναι κατανοητοί και ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Έχει εθιστική και ενδιαφέρουσα πλοκή με συνεχείς ανατροπές και εξελίξεις ενώ παράλληλα το τέλος είναι αναπάντεχο. Καθώς ευκολοδιάβαστο αποτελεί ένα βιβλίο ιδανικό για εφήβους και ενήλικες που αγαπούν ιστορίες μυστηρίου. Περνάει με εύστοχο τρόπο αλληγορικά μηνύματα και προβάλλει την δυναμική προσπάθεια που μπορεί να καταβάλλει ένας άνθρωπος θέτοντας στόχους.

Ζωρζ Σαρρή, Το ψέμα

Με αφορμή το κείμενο της Ζωρζ Σαρή, Νινέτ προτάθηκε στους μαθητές του τμήματος Α5 να διαβάσουν ένα άλλο βιβλίο της ίδιας συγγραφέως, "Το ψέμα".  Το αφήγημα άρεσε πολύ στα παιδιά και οι περιλήψεις του βιβλίου που έγραψαν - κάποιες  πιο σύντομες και άλλες πιο εκτεταμένες - ήταν πολύ ικανοποιητικές. Ακολουθούν ενδεικτικά οι περιλήψεις της Ματίνας Χιλιτίδου και του Στυλιανού Τελόγλου.

Η περίληψη της Ματίνας Χιλιτίδου

   Η Χριστίνα είναι ένα κορίτσι 12 ετών που μαζί με τους γονείς της κατοικούσε στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας της ήταν ασφαλιστής σε μια γερμανική εταιρία και είχε έναν καλό μισθό. Ήθελε όμως κάτι παραπάνω κι έτσι όταν του γίνεται πρόταση να φύγει στη Γερμανία να δουλέψει είναι πρόθυμος να ξενιτευτεί. Η μητέρα της, η κυρία Ελευθερία, αρνείται να αφήσει την Ελλάδα κι έτσι...αρχίζουν οι συζυγικοί καυγάδες.

   Και η ιστορία ξεκινάει κάπως έτσι, με τη Χριστίνα να φτάνει με το τρένο στην Αθήνα, σε μια πόλη, ξένη γι' αυτή. Ο πατέρας της έχει φύγει μόνος για Γερμανία και η μητέρα της έχει πουλήσει το σπίτι τους για να αγοράσει ένα θυρωρείο στην Αθήνα.

   Κι εκεί αρχίζει μια άλλη ζωή. Εκείνη και η μητέρα της ζουν πλέον σε ένα μικρό ημιυπόγειο θυρωρείο. Απ' το παράθυρό της δεν βλέπει πλέον τη θάλασσα αλλά τα πόδια των περαστικών. Η μητέρα της είναι τώρα θυρωρός κι αναλαμβάνει κει επιδιορθώσεις ρούχων για να τα φέρει βόλτα κι εκείνη, εκείνη είναι μόνη.

   Ο θείος της ο Γιώργος διδάσκει μαθηματικά στο Λύκειο Χρήστου Μηνά στο οποίο είναι προορισμένη να πάει για να μην πληρώνουν δίδακτρα. Εκεί γνωρίζει την ξαδέρφη της, τη Ρέα, η οποία είναι συνομήλική της κι έχει αναλάβει να τη συστήσει στους συμμαθητές τους. Κι ενώ η ξαδέρφη της την υποδέχεται αγκαλιάζοντάς την, αυτή είναι απόμακρη. Της είναι όλα τόσο ξένα! Καινούριο σπίτι, καινούριο σχολείο, καινούριοι συμμαθητές, καινούρια ζωή. Στον μόνο που μπορεί να μιλήσει για την απελπισία που νιώθει, είναι το Χριστινάκι, η αγαπημένη της κούκλα και καταγράφει τη θλίψη της στο ημερολόγιό της. Μόνο εκεί λέει όλη την αλήθεια. Και κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει στη ζωή της παρά μόνο η μητέρα της, ο θείος και η θεία της. Ούτε καν η ξαδέρφη της. Στους καινούργιους της φίλους λέει πως ο πατέρας της είναι επιχειρηματίας και ταξιδεύει. Κι αυτό, είναι το πρώτο ψέμα γύρω από το οποίο υφαίνει ένα ολόκληρο κουβάρι από ψέματα.

   Η καινούρια της παρέα είναι ο Αλέξης, η Σόφη, που είναι φίλη του Αλέξη απ' τη Θεσσαλονίκη, η Λίνα, αδερφή του Αλέξη, ο Πέτρος, η Τάνια, φίλη της ξαδέρφης της και το "μικρό" η Μαρία. Με τον Αλέξη υπάρχει αμοιβαία συμπάθεια. Το ίδιο και με τη Λίνα. Στο σχολείο κάθεται με τη Μαρία η οποία είναι κατώτερης τάξης και λίγο "στουρνάρι" αλλά αυτό δεν τη στενοχωρεί. Κάποιος πρέπει  να 'ναι τελευταίος. Μαζί κάνουν πολύ καλή παρέα. Όλα δείχνουν να πηγαίνουν σχετικά καλά μέχρι που συμβαίνει κάτι και αλλάζει τα πάντα! Στο διαγώνισμα μαθηματικών του τριμήνου κάποιος κλέβει τις απαντήσεις και ρίχνουν το φταίξιμο στη Μαρία η οποία  πρώτη φορά λύνει τις ασκήσεις σωστά και τη μέρα που συνέβη το περιστατικό ήταν επιμελήτρια. Εκείνη αρνείται τα πάντα και θυμώνει για πρώτη φορά. Όμως κανείς πια δεν της μιλάει, γιατί εξαιτίας του γεγονότος χάσανε μια εκδρομή. Ακόμα και η Χριστίνα την αποφεύγει. 

   Τυχαία όμως η μαμά της Χριστίνας ανακαλύπτει το χαρτί με τις απαντήσεις του διαγωνίσματος σε μια φούστα που πήρε για επιδιόρθωση. Κι έτσι η Χριστίνα ξέρει πλέον για την αθωότητα της Μαρίας και την ενοχή της Τάνιας. Πώς όμως να πει την αλήθεια; Αν το κάνει, θα πρέπει να φανερώσει ότι η μαμά της είναι μια μοδιστρούλα της γειτονιάς. Αποφασίζει να καθίσει πάλι στο θρανίο με τη Μαρία και κατηγορεί την Τάνια ότι είναι ψεύτρα και δειλή και πλέον κάνει παρέα μόνο με τη Μαρία. Ο Αλέξης τη ρωτάει να μάθει για τον καυγά της με την Τάνια κι εκείνη του λέει να ρωτήσει την Τάνια αν το ΑΟΓ=ΑΒΓ είναι η σωστή λύση. Κανείς απ' τους φίλους της δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, εκτός από τη Λίνα που δίνει τη λύση. Κι ο Αλέξης ζητάει με σημείωμα από τη Χριστίνα να βρεθούν στο σπίτι του για να μιλήσουν. 

Εκεί φανερώνεται όλη η αλήθεια. Η Χριστίνα ξεσπώντας σε κλάματα, λέει τα πάντα στον Αλέξη κι εκείνος χοροπηδάει από χαρά που επιτέλους καταλαβαίνει γιατί η φίλη του είχε τόσο περίεργη συμπεριφορά όλον αυτόν τον καιρό. Και όλα είναι πλέον όπως πρέπει. Η Χριστίνα είναι ευτυχισμένη με την καινούρια της ζωή και στα γενέθλιά της καλεί όλους τους φίλους της στο σπίτι να γνωρίσουν τη μητέρα της, την κυρία Ελευθερία. Εκεί κάνουν δώρο στη Μαρία ένα βιβλίο με ποιήματα, γιατί της αρέσει να γράφει ποιήματα και της ζητούν έτσι συγγνώμη που την αμφισβήτησαν.

Η περίληψη του Στυλιανού Τελόγλου

   Το βιβλίο αυτό έχει βασικούς  πρωταγωνιστές την μικρή Χριστίνα, την μητέρα της την κυρία Ελευθερία και τους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου ενός σχολείου της Αθήνας.

   Η Χριστίνα είναι ένα κορίτσι δεκαπέντε ετών που ζει στη Θεσσαλονίκη, μια ήσυχη, ήρεμη και άνετη ζωή. Ο πατέρας της εργάζεται σε ασφαλιστική εταιρία. Κάποια στιγμή όμως γίνεται πρόταση στον πατέρα της να μεταβεί στη Γερμανία και να έχει καλύτερες αποδοχές. Σε αυτή την πρόταση ο πατέρας είναι θετικός αλλά η μητέρα της αντιδρά έντονα. Έτσι, μετά από πολλούς καβγάδες ο πατέρας εγκαταλείπει την οικογένειά του και η μητέρα αποφασίζει να πάρει τη Χριστίνα και αφού πουλά το σπίτι τους στη Θεσσαλονίκη, μετακομίζουν μητέρα και κόρη στην Αθήνα. Η επιλογή της Αθήνας συνδέεται με τον ξάδελφο της κυρίας Ελευθερίας, τον κύριο Γιώργο, ο οποίος είναι καθηγητής σε ένα καλό σχολείο των Αθηνών όπου θα μπορούσε να φοιτήσει και η Χριστίνα, εξασφαλίζοντας καλές σπουδές. Είναι σημαντικό για την κυρία Ελευθερία η Χριστίνα να συνεχίσει τις σπουδές της αφού είναι επιμελής και καλή μαθήτρια και όπως φαίνεται η μητέρα της προσπαθεί ιδιαίτερα μετά τη φυγή του πατέρα της για το καλό του παιδιού της.

   Η κυρία Ελευθερία έχει προηγηθεί και έχει μετακομίσει στην Αθήνα, έχει ήδη βρει ένα θυρωρείο σε μία πολυκατοικία και έχει ξεκινήσει να εργάζεται σε αυτό, ενώ παράλληλα παρέχεται στην οικογένεια η δυνατότητα να ζήσουν σε ένα μικρό χώρο στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Λίγο πριν ξεκινήσουν τα σχολεία κατεβαίνει στην Αθήνα και η Χριστίνα, την περιμένει στο σταθμό των τρένων ο θείος της και την οδηγεί στο καινούριο της σπίτι, το οποίο έχει φροντίσει να το περιποιηθεί και να το ομορφήνει η μητέρα της.

   Η πρώτη επαφή της Χριστίνας με το χώρο αυτό είναι εντελώς αρνητική. Η σύγκριση με το σπίτι της Θεσσαλονίκης είναι αναπόφευκτη και προκαλεί αρνητικά συναισθήματα στη μικρή πρωταγωνίστρια. Στο όλο αρνητικό κλίμα προστίθεται και η πρώτη της επαφή με το σχολείο και τους συμμαθητές της. Οι συμμαθητές της είναι παιδιά πλούσιων οικογενειών, ιδιαίτερα ευκατάστατων γονιών και αμέσως μπαίνει στο μυαλό της Χριστίνας η σύγκριση και η απόρριψη των συμμαθητών της, επειδή και αυτή δεν ανήκει στην ίδια κοινωνική τάξη με τα παιδιά.

   Η Χριστίνα είναι πολύ κλειστή και μετρημένη στις κουβέντες και στις σχέσεις της με τα άλλα παιδιά. Αρχικά διαπιστώνει ότι ο θείος της δεν έχει μιλήσει σε κανένα, ούτε καν στην ξαδέλφη της, τη Ρέα, για την Χριστίνα και την οικονομική και κοινωνική της θέση. Έτσι, στις επίμονες ερωτήσεις των παιδιών η Χριστίνα παρουσιάζεται ως κόρη επιχειρηματία που ταξιδεύει πολύ συχνά, αποφεύγει να μιλάει για τους δικούς της και ουδέποτε προσκαλεί φίλους στο σπίτι της. Η ίδια βέβαια δεν πηγαίνει σε συγκεντρώσεις συμμαθητών της και εμφανίζεται σαν ένα παιδί με κλειστό χαρακτήρα, εσωστρεφές, που ίσως να κρύβει κάποιο μυστικό αλλά επειδή δεν ενοχλεί κανέναν δεν νοιάζεται και κανένας γι' αυτό. Ο καιρός περνάει, η Χριστίνα έχει καλές σχέσεις με όλους τους συμμαθητές της, ξεχωρίζει όμως η σχέση της με τον Αλέξη, γιο γιατρού, στον οποίο όμως, αν και εκτιμά ιδιαίτερα, δεν έχει ποτέ εμπιστευθεί το παραμικρό για την οικογένειά της και επίσης η σχέση της με την Μαρία, με την οποία επιλέγει να καθήσει και στο ίδιο θρανίο, αν και δεν είναι καλή μαθήτρια, αλλά σε αυτή ξεχωρίζει την ειλικρίνειά της τον αυθορμητισμό της, την καλοσύνη και την καλή της διάθεση.

   Η αρχή του τέλους που αφορά στην αποκάλυψη του ψέματος της Χριστίνας, ξεκινά από ένα περιστατικό που συνέβη κατά την διάρκεια των διαγωνισμών της Άνοιξης. Ο θείος της Χριστίνας διαπίστωσε ότι του έλειπαν οι λύσεις των ασκήσεων στα Μαθηματικά με αποτέλεσμα να προτείνει σε αυτόν που "έκλεψε" τις λύσεις να παρουσιασθεί και να παραδεχθεί την πράξη του ή διαφορετικά η τάξη θα έχανε την εκδρομή της στους Δελφούς που όλοι περίμεναν με μεγάλη αγωνία. Κανένας δεν παραδέχεται αυτή την πράξη και έτσι η τάξη ξεκινά να βρει τον επίδοξο "κλέφτη". Οι μαθητές που έγραψαν πολύ καλά είναι ελάχιστοι, οι πολύ καλοί αποκλείονται από τις υποψίες και στο τέλος στοχοποιείται η Μαρία που παραδέχεται ότι έγραψε περίφημα σε αυτό το διαγώνισμα αλλά παράλληλα ισχυρίζεται έντονα πως δεν έκανε αυτή την πράξη. Η Χριστίνα απομακρύνεται από την Μαρία ύστερα από αυτό το περιστατικό και η Μαρία αποτελεί το "μαύρο πρόβατο" για την τάξη, αφού χάθηκε για όλους η εκδρομή στους Δελφούς.
 

Κωνσταντίνος Μαλέας, Δελφοί

   Εν τω μεταξύ  η μητέρα της Χριστίνας, που ασχολείται με την ραπτική προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να ενισχύσει το εισόδημα της οικογένειας, ανακαλύπτει τυχαία σε μία φούστα που της έχουν δώσει για επιδιόρθωση διπλωμένο ένα χαρτί. Αυτό θα το αντιληφθεί η Χριστίνα και θα διαπιστώσει ότι είναι οι λύσεις των Μαθηματικών. Θα μάθει από την μητέρα της ότι η φούστα ανήκει στην Τάνια, την δεύτερη καλύτερη μαθήτρια της τάξης, ένα κορίτσι ιδιόρρυθμο με μυστηριώδη, κλειστό χαρακτήρα. Ύστερα απ΄αυτό η Χριστίνα νιώθει εγκλωβισμένη στο ίδιο της το ψέμα. Έχει τυχαία γίνει γνώστης του ανθρώπου που "έκλεψε" τις λύσεις των ασκήσεων, αλλά δεν μπορεί να το αποκαλύψει, γιατί παράλληλα πρέπει να απαντήσει σε μία σειρά από ερωτήματα που θα της τεθούν από τους συμμαθητές της και που θα την οδηγήσουν στην αποκάλυψη του δικού της ψέματος που αφορά την οικογένειά της. Διαπιστώνει λοιπόν ότι το ψέμα της έγινε χιονοστιβάδα, διογκώθηκε με πλήθος ψεμάτων που διαδέχονταν το ένα το άλλο και στο τέλος έγινε όμηρος η ίδια των ψεμάτων της. Έτσι αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Δείχνει στην Τάνια ότι γνωρίζει τον "κλέφτη" των λύσεων, αποκαθιστά τις σχέσεις της με την Μαρία και τέλος εξηγεί όλα τα γεγονότα που αφορούν την οικογένεια της διεξοδικά και με κάθε λεπτομέρεια στον φίλο της τον Αλέξη. Ο Αλέξης θεωρεί υπεύθυνο για την συμπεριφορά της Χριστίνας τον θείο της, ο οποίος ξεκίνησε συστηματικά να αποκρύπτει την οικονομική και οικογενειακή κατάσταση της Χριστίνας ακόμα και από την ίδια του την οικογένεια, της συμπαραστέκεται και της δίνει δύναμη και κουράγιο.

   Ο επίλογος του βιβλίου γράφεται την ημέρα των γενεθλίων της Χριστίνας. Την ημέρα αυτή οργανώνει η Χριστίνα ένα πάρτυ στο σπίτι της για όλους τους φίλους της, τους γνωρίζει για πρώτη φορά τη μητέρα της και η φίλη της η Μαρία της αφιερώνει ένα ποίημα που έχει γράψει αποκλειστικά γι' αυτή. Η Χριστίνα ανταποδίδει την αγάπη της στη Μαρία χαρίζοντας της μια ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου.

   Μέσα από το βιβλίο αυτό και από τον ξεχωριστό τρόπο συγγραφής της Ζωρζ Σαρή αντιλαμβανόμαστε ότι το ψέμα κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί όσο "αθώο" και να είναι θα προκαλέσει ντροπή και σύγχυση και θα εκθέσει ανθρώπους και καταστάσεις, γι' αυτό όσο και να μας πληγώνει κάποιες φορές η αλήθεια πρέπει να την αποδεχόμαστε και να την υπερασπιζόμαστε με σθένος, δύναμη και αισιοδοξία.