Πάμε σινεμά με τη Λογοτεχνική Λέσχη Α1,Α2

\

Λογοτεχνική λέσχη Α1,Α2

Υπεύθυνη καθηγήτρια:

Ευαγγελία Καραμανιώλα

-Πάμε σινεμά;

-Μα και βέβαια!

Το σχολείο μας πήγε σινεμά! Κι όχι μια μόνο, αλλά  δυο 

φορές!

     Μια ταινία που  έκανε μεγάλη εντύπωση στους μαθητές μας  και τους ενθουσίασε πραγματικά  ήταν η ταινία “invictus”!

    Mετά συζητήσαμε για την ταινία και τα θέματα που άγγιζε και διαπιστώσαμε τους κοινούς προβληματισμούς των παιδιών πάνω σε κοινωνικά ζητήματα όπως ο ρατσισμός, που στιγματίζει συμπεριφορές είτε μεμονωμένων ανθρώπων γύρω μας είτε ολόκληρων εθνών.

     Τα παιδιά έφτιαξαν αφίσες, ζωγράφισαν, έγραψαν κείμενα σχολιάζοντας αυτήν την τόσο ωραία ταινία!

    Σας παρουσιάζουμε μερικά δείγματα  που δημιούργησαν οι μαθητές της λογοτεχνικής λέσχης του Α1 και Α2.

    (Θα ακολουθήσουν κι άλλες εργασίες που δεν είναι ακόμη σε ψηφιακή μορφή).

    Μπράβο στα παιδιά για την προθυμία τους και την άψογη συνεργασία τους!

     

  Ένα κείμενο που σχολιάζει την ταινία αλλά και τα  κοινωνικά προβλήματα  τα οποία προβάλλονται- με εξαιρετικά σχόλια πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά και ψυχολογία είναι η εργασία του Γιάννη Κελέση, μαθητή του Α2. 

ΑΝΙΚΗΤΟΣ» του Κλιντ Ίστγουντ

Λένε ότι ο αθλητισμός έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί να ενώσει ανθρώπους όσο διχασμένοι κι αν είναι, μόνο και μόνο από τη χαρά της νίκης. Δεν είναι λίγες οι φορές που μία νίκη ένωσε έθνη, που ξεχύθηκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν. Ένας συνηθισμένος σχολικός περίπατος μιας βροχερής Παρασκευής ήταν η αιτία να παρακολουθήσουμε ένα εκπληκτικό έργο που επιβεβαιώνει τα όσα έλεγε ο μεγάλος ηγέτης Νέλσον Μαντέλα. Υποστήριζε ότι «ο αθλητισμός έχει τη δύναμη να εμπνεύσει». Συνήθιζε να λέει: «Έχει τη δύναμη να ενώσει τον κόσμο με έναν τρόπο που ελάχιστα πράγματα μπορούν. Μιλάει στους νέους σε μία γλώσσα που καταλαβαίνουν. Ο αθλητισμός μπορεί να δημιουργήσει ελπίδα σε μέρη, όπου υπάρχει μόνο απόγνωση». Μία συναρπαστική ταινία που βασίζεται σε αληθινά ιστορικά γεγονότα και δεν απογοήτευσε κανέναν από εμάς.

Η ταινία εστιάζει στη ζωή του ιστορικού προέδρου της Νότιας Αφρικής, Νέλσον Μαντέλα, την περίοδο μετά την πτώση του Απαρτχάιντ και την προσπάθεια του να φιλοξενήσει η χώρα του το επόμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράγκμπι. Οι φυλετικές και οικονομικές διαφορές και διακρίσεις συνεχίζουν να διχάζουν τον πληθυσμό. Ύστερα από 27 χρόνια εγκλεισμού σε ένα μικρό κελί, ο Nelson Mandela (Morgan Freeman) αποφυλακίζεται και εκλέγεται πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής. Η μεγαλύτερή του ανησυχία είναι το νέο καθεστώς να μην έχει κανένα απολύτως κοινό με το προηγούμενο. Οι λευκοί περιμένουν τον παραμερισμό τους και οι μαύροι ελπίζουν το ίδιο. Όμως ο Mandela θέλει και τους δύο να ζήσουν αρμονικά και να φτιάξουν ένα δυνατό και ειρηνικά κράτος. Το επικείμενο Παγκόσμιο Κύπελλο Ράγκμπι που θα λάβει χώρα στη Νότιο Αφρική τον εμπνέει. Βάζει σκοπό να ενώσει και πάλι το έθνος μέσα από το πνεύμα του αθλητισμού. Οι Springboks, όπως λέγεται η εθνική ομάδα, είναι το καμάρι των λευκών και το «κόκκινο πανί» για τους μαύρους. Αν όμως, με το σωστό χειρισμό, η ομάδα πάει καλά, τότε, ίσως όλοι να την υποστηρίξουν. Με την συμβολή του αρχηγού Francois Pienaar και το μεράκι του Nelson Mandela τα πάντα είναι πιθανά …. Με την πίστη ότι μπορεί να ενώσει το έθνος κάτω από την παγκόσμια γλώσσα του αθλητισμού, ο Μαντέλα καταφέρνει να φτάσει στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του 1995, κάνοντας ένα πολύχρωμο έθνος να παραληρεί αγκαλιασμένο.

Ουσιαστικά πρόκειται για μία ταινία που δεν αναφέρεται μόνο στο πρόσωπο του Μαντέλα και την ενωτική του πολιτική αλλά πηγαίνει πιο μακριά, μας μιλάει για την αξία του ήθους, της προσπάθειας, της μεγάλης ιδέας, της ύπαρξης συγκεκριμένου οράματος και της επίτευξης του στόχου, με σιδερένια πίστη και αυτοπεποίθηση! Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο αθλητισμός μπορεί να φέρει κοντά ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς. Και ο Mandela απέδειξε ότι όχι μόνο ο ίδιος, αλλά ο λαός αν είναι ενωμένος είναι ανίκητος. Η ενδιαφέρουσα ιστορία και η τελική δικαίωση καθηλώνει το θεατή μπροστά στην οθόνη. Οι εικόνες της εποχής είναι τόσο έντονες όσο και η ευφυΐα του μεγάλου ηγέτη, που χρησιμοποίησε ένα λαϊκό άθλημα για προπαγανδιστικούς σκοπούς!  Χάρη σ’ αυτό κατόρθωσε να εξισορροπήσει τα οράματα των μαύρων και τους φόβους των λευκών. Βοηθός του, ο αρχηγός της ομάδας στον οποίο ο οραματιστής  Mandela, είδε τις προοπτικές του σχεδίου του να παίρνουν σάρκα και οστά. Ο Ματ Ντέιμον, ως αρχηγός της Εθνικής Ράγκμπι Νοτίου Αφρικής, με τη σειρά του καλείται να εμπνεύσει τους συμπαίκτες του, που αντιπροσωπεύουν όλη την χώρα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1995. Μία ομαδική προσπάθεια, με πίστη για την ανατροπή του ακατόρθωτου, με μάχη σε τρία επίπεδα: στο σώμα, το μυαλό και την ψυχή. Η Ιστορία είναι γεμάτη τέτοια παραδείγματα. Όλοι τα ξέρουμε, ιδίως οι Έλληνες. Κάπως έτσι δεν πήραμε το Euro 2004; Ο Ότο Ρεχάγκελ εφάρμοσε κατά γράμμα την «τακτική Μαντέλα».

Ιδιαίτερα με εντυπωσίασε μία χαρακτηριστικά συγκινητική σκηνή, όταν ο Μαντέλα λέει στον Τζέισον, αρχηγό της προσωπικής του φρουράς: «Ένα πολυχρωμικό έθνος αρχίζει εδώ και τώρα.  Η συμφιλίωση αρχίζει εδώ. Ναι, η συμφιλίωση αρχίζει ….. Η συγχώρεση αρχίζει εδώ επίσης! Η συγχώρεση ελευθερώνει την ψυχή. Σβήνει τον φόβο». Εκεί γκρεμίζεσαι …… Γιατί, είναι μεγαλύτερη η εσωτερική δύναμη που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να συγχωρήσει κάποιον από τον να τον εκδικηθεί.  
                                                                                     Γιάννης Κελέσης Α2